Bankalar düşük marjlı ipoteklere bağlanacak yan ürünlere sahip olmaya her zamankinden daha fazla bağımlı. Fakat böyle olması gerekmiyor. Artık yenii dijital dünyada, bankaların finansal süpermarketler olması ve yüksek değerli üçüncü taraf ürünleri ile uluslararası taşınabilir dağıtım platformları geliştirmesi gerekiyor. Krediler, mevduat, sigorta ve tasarruf ürünleri bu modelde mutlaka temin edilmelidir.

Bugün, daha yüksek sermaye gereksinimleri ve negatif oranlar finansal ortamın uzun vadeli özellikleri haline geldiğinden, sigorta ve varlık yönetimi ürünleri birçok Avrupa bankası için nadir bir tasarruf fırsatıdır. Bu konuda tüm Avrupa ülkelerinde benzer bir hikaye var.

Sigorta şirketleri ve büyük iç pazar paylarına sahip olan bankalar, akranlarının çoğundan daha iyi performans göstermektedir. Fransa’nın Crédit Agricole'si, Almanya’nın kooperatif ve merkezi tasarruf bankası grupları; Belçika’nın KBC, ve kökenleri sigortada olan İspanya’nın CaixaBank'ı. Bunlar hep sigorta sektöründe önemli söz sahibi bankalar. Bunun etkitleri İtalya'da da giderek daha açık bir şekilde gözlemnenebiliyor artık. Diğer Avrupa ülkelerinde olduğu gibi, bankalar hayat sigortası ve yatırım fonlarının büyük dağıtıcıları konumunda. 

Bu ürünlere sahip olmanın önemi, perakende bankacılığın Avrupa’da, özellikle ipoteklerde çalışma eğilimine dayanmasıdır. Avrupa ipotekleri ucuzdur ve kısmen diğer ürünler için bilançoda tutulmaktadır. Borçlular krediyi ilişkili hayat sigortası ücretlerinden etkin bir şekilde öderler. Bu özellikle faiz oranları çok düşük olduğunda geçerlidir. Bu süreç elbette ürüne sahip bankalar için daha iyi çalışır.

 Bu arada, tasarruf tarafında bazı hayat sigortası biçimlerinin yanı sıra varlık yönetimi de dahil olmak üzere. Yeni Avrupa düzenlemesi fon endüstrisindeki şeffaflığı artırırken, ipotek teklifleri hala Euro bölgesinde hayat sigortası ile paketlenmektedir. Örneğin pek çok borçlu kısa bir süre sonra daha ucuz bir sigortacıya geçmenin ne kadar kolay olduğunu bilmiyor. Artık internetin desteklediği müşteriler, bankaların gelirleri ile ne kadar sigorta ve fon ücreti oluşturduğunun farkına varmaya başladı. Çünkü günü sonunda bunun bedelini ödeyenler onlar.