Sabah hiç kimse bir sonraki sigorta ürününü nereden satın alabileceğini düşünerek uyanmaz. Farkındalığı artırmak ve ürünlerini etkin bir şekilde dağıtmak için sigorta şirketleri genellikle üçüncü taraf ortaklarla çalışmak zorunda kalır; marka kimliğinin gücünden yararlanmak ve sadık müşterilerden oluşan bir topluluktan yararlanmak. Örneğin; büyük mağazalarla ortaklaşa sunulan ev sigortası ile mağazanın müşteri tabanıyla sahip olduğu güven ilişkisinden yararlanan sigortacılar. Birinci nesil gömülü sigorta, "sigorta ürünlerini ve çözümlerini bankaların, perakendecilerin ve e-ticaret platformlarının müşteri tekliflerine ve yolculuklarına sorunsuz bir şekilde entegre etmek için dijital teknolojiden yararlanarak" bu süreci dönüştürdü. Bu teknoloji ile sigorta, müşterilerin her gün kullandığı dijital araçlar aracılığıyla sunulabilir ve kasada uçuş sigortası ve yüksek değerli elektronikler için genişletilmiş ürün garantileri satın alınabilirdi. Bu platformlar, müşterilerin ayrıntılarını zaten tutuyor ve satın alma davranışı hakkında daha fazla fikir veriyor. Bu, sigortayı güvence altına almak için gereken daha az formla birlikte, sigorta ürünlerini sunmanın çok daha hedefli, daha hızlı ve verimli bir yolunu sağladı.

Bu avantajlara rağmen, müşteri beklentileri, gömülü sigortanın bu ilk yinelemesinin sunabileceğinin çok ötesindeydi. Günümüzün dijital dünyasında, müşteri yolculuğunun kalitesi genellikle müşterilerin önde gelen teknoloji devleriyle yaşadığı deneyimler tarafından belirlenir ve bu seçim, hız ve uygunluk beklentisi, ödeme sonrası deneyimi de kapsar. İnsanların Amazon'da ürün satın almayı sevmesinin nedenlerinden biri, teslimatların güvenilir olması ve nadiren bir şeylerin ters gitmesi durumunda müşteriyle iletişimin etkili olması ve sorunun mümkün olduğunca çabuk çözülmesidir. Bu sınıfının en iyisi müşteri deneyimi, tüketicilerin iş dünyasının geri kalanında sahip oldukları diğer tüm dijital deneyimleri değerlendirirken kullandıkları bir ölçüttür ve bu nedenle şimdi yerleşik sigorta 2.0'a doğru bir geçiş görüyoruz.

Çok eski zamanlardan beri, hasar sürecinin sigortacılar için vitrin olduğu söylenir. Sigorta, bir tazminat talebiniz varsa, mutabık kalınan ölçüde bütünleşeceğinize dair bir taahhüttür ve bu yolculuk hasar süreci boyunca gerçekleşir. Peki, müşteriler sigorta ürünlerinin vitrininden baktıklarında ne görüyor? Ne yazık ki, birçoğu olumsuz bir deneyim görüyor. Sonuç olarak, taleplerin işlenmesi aylar alabilir ve bu da çıkar çatışmalarına yol açabilir. Talepler alınsa bile, bazı müşteriler yaşadıkları kaybın yalnızca küçük bir kısmı için ödeme yapıldığını bildirmektedir. Bu nedenle yerleşik sigorta 2.0 konusunda bu kadar tutkuluyuz; müşteri deneyimlerinin kasanın ötesinde optimize edilmesini sağlamalı ve bu müşteri yolculuklarını mümkün olduğunca sorunsuz hale getirmeliyiz.